Sommige tekeningen overleven mijn seismologisch temperament niet en worden levend gekookt, gemixt en gekneed tot een vruchtbare humus voor een artificieel landschap. Ze symboliseren de verdraaide relatie die de mens tot zijn oorsprong heeft. Natuur uit afval geschapen. In een esthetische vorm krijgt wat we genomen, gebruikt en verbruikt hebben, terug ene opgewaardeerde plek binnen ons menselijk bestaan.
Het is een verhaal van duurzaamheid, circulariteit, ecologisch bewustzijn en wat zwarte humor, hoe kan het ook anders.
De landscapes kunnen overal in situ vervaardigd worden uit de reststromen en het zwerfvuil die op de locatie voorhanden zijn. Het wordt een portret van degenen die daar vertoeven.